Weblog van Spruit
Goal in life: Create order, think lateral.
Friday, June 30, 2006
Buenas noches! Jawel het is avond hier. Ik kan wederom kort zijn over deze volgende schakel in onze prille huwelijksketting. Je krijgt wat je verdient ;-) We hebben het heel erg naar ons zin. Overdag liggen we op het strand, zwemmen in de de zee, lezen een boekje, vallen als een rijpe kokosnoot uit een palmboom (ik dus, alleen een schaafwond), staan wat in de branding, drinken een cocktail... ´s Avonds eten we in luxe restaurants, bekijken een showtje in het theater, drinken een cocktail... Morgen wordt het wel stressen, want dan hebben we wat te doen: we gaan duiken! De proefduik is al gemaakt en wij voelen ons zowel boven als onder water precies zoals een vis zich niet voelt in Etosha national park. Dat gaat dus wel lukken. Bij deze wil ik ook nog even de hartelijke groeten doen aan Ies.
comments []
Sunday, June 25, 2006
Het gelukkige bruidspaar!
comments []
Hallo Lezer,
Arie Baris en Suzan Baris-Ponds zijn getrouwd!!
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen met vertellen. Misschien allereerst een excuus voor het geringe aantal posts op deze site in de aanloop naar onze bruiloft. Kijk echter maar eens op www.suzanbaris.com, want daar heb ik wel gepost! Alles kun je daar nalezen, maar het was een verassing voor Suzan, dus vandaar nu pas openbaar. Ze noemen je huwlijksdag wel eens de mooiste dag van je leven. Daar schuilt mijns inziens een risiko in, want dan kan het alleen maar tegenvallen. In ons geval was het waar... Woorden doen sowieso tekort aan het plezier dat we allebei beleefd hebben. De hele bruiloft had echt ALLES. Het begon al met het gelijkspel van Nederland waardoor er geen voetbal was zaterdag en die ene prachtige dag qua weer precies gisteren. Het kasteel is een prachtige lokatie, de band speelde geweldig en alle dierbaren waren er. We zeiden gisteren ergens halfverwege de dag: het enige dat er mis is gegaan is dat er nog niets is misgegaan. En zelfs dat kwam goed: de band wilde niet naar boven naar de ridderzaal. Na een hoop gedoe zijn ze toch gegaan en hebben wij met zijn allen in 5 minuten de spullen naar boven gedragen. Nu was het tenminste geen vlakke emotionele beleving! Er was sowieso genoeg emotioneel geweld. Uitschieters waren toch wel de speech van mijn moeder en het pakje en begeleidende gedicht van Suzan's moeder dat we pas vanmiddag openmaakten. Bij beide gelegenheden stonden de tranen in mijn ogen...
Ik wil hier ook iedereen heel erg bedanken die ons huwelijk gisteren een vliegende start hebben gegeven door hun inzet. Speciale vermelding verdienen wel de volgende mensen: Astrid, ons beider ouders, grootouders en peetouders, Cok, Ellen, Georgette, Thijs en Michiel en iedereen die heeft geholpen kisten van de band te sjouwen.
comments []
|