We zijn net terug uit Mallorca, het blijkt dat all inclusive met twee peuters prima te doen is. Je hoeft lekker weinig te doen. Je loopt bijvoorbeeld gewoon weg van de rotzooi als je klaar bent met eten. Arie had aan het begin al de ober met een snoeihard “Ola! Com’esta!” begroet, dus die hadden we mee.

Bij elke maaltijd vlogen pa en ma als pa en ma mus van het buffet naar hun twee tjilpende jongen heen en weer (taart!). Resultaat is toch dat ik er 3 kilo bij heb en weer op gewicht ben. Dit mede dankzij het vele slapen, omdat we ook de middagdutten van Ted meededen. Die waren meestal ‘s middags na het ochtendzwemmen, of eigenlijk pootjebaden, want het water was niet verwarmd en zo warm is Mallorca nou ook weer niet eind Mei! Ted kan dit bevestigen, want hij kreeg van Arie twee emmertjes water in zijn zwemvest gegoten. Arie kan dit ook bevestigen, want die kreeg daarna van pa een emmertje in zijn zwemvest gegoten.

Arie en Ted sliepen op Mallorca in de master bedroom, omdat ze anders in de woonkamer moesten slapen en daar zaten wij ‘s avonds. Uit te blazen van het entertainen van de kids. We hadden besloten dat wij dan maar op de kinderbedden in de woonkamer gingen slapen, omdat we ze anders wakker moesten maken als we naar bed gingen. En dat wil je niet als je ze net een dag bij je hebt gehad 😉 Na twee nachten had ik hierdoor een doodgedrukte zenuw in mijn schouder, dus ik ben ook maar op de jongenskamer gaan liggen. Dit was de aanleiding tot een onvergetelijk doch onprettig ontwaken als gevolg van een toch wel best harde wind. Toen ik de ogen voorzichtig open deed keek ik recht in de bron van dit lawaai dat ondersteund door zijn knieën op 20 cm van mijn hoofd verbleef. Aan het andere einde zat een duimend peuterhoofd dat besloot de rest van zijn lichaam de opdracht te geven zich nog eens lekker om te draaien en door te slapen.

Ted gaat ook steeds beter praten en hij begrijpt bijna alles wat je zegt. Toch gaat het nog wel een mis. Zoals die keer dat ik zijn neus wilde snuiten, de zakdoek bij zijn neus hield en vrolijk “toet” riep. Ted riep vrolijk “toet” terug, maar vergat te snuiten.

Er zijn overigens, gelukkig, geen weddenschappen over afgesloten, maar Ted heeft als eerste gescoord op vakantie! Ze heet Hanna, komt uit Duitsland, haar vader wil niks van Nederlanders weten en ontweek ons, maar Hanna ontsnapte en kwam met Ted spelen. Misschien dat Arie’s gedachten meer bij het eten waren… Dit leidde trouwens soms tot flinke driftbuien als hij na een stuk extra taart echt niet nog een stuk mocht.

Eenmaal terug in Nederland vond iedereen dat ook weer lekker. Meteen even al het speelgoed langs. ‘s Avonds samen met Arie gezellig friet halen in de friettent. We zouden de familie Baris niet zijn als we de volgende dag er niet meteen weer op uit trokken. Het openluchtmuseum in Arnhem deze keer. Voordat we konden gaan moesten Ted en ik nog wel even Isaac uit het poezenresort ophalen. We hebben in het museum een hele gezellige ochtend gehad, totdat Ted zichzelf onderspuugde en Arie het ook wel gehad had. Naar huis en naar bed.

‘s Middags nog twee uur wezen fietsen. Heerlijk door de Betuwe. Helaas niet van tevoren op buienradar gekeken en het resultaat was derhalve 1cm water in elke schoen, maar wel het hoofd weer leeg 🙂